Danny Boyle heeft wat mij betreft gepresteerd wat nog geen andere regisseur in India is gelukt. Met zijn kaskraker Slumdog Millionair zet hij Mumbai en daarmee India neer zoals het is. Het verhaal van een kindervriendschap die uitgroeit in liefde zou zo in iedere Bollywoodfilm passen. De manier waarop Boyle het verhaal echter laat zien is verfrissend, nieuw en inspirerend om naar te kijken.
Het leven van de jonge Jamal en zijn broer Salim gaat niet over rozen. Deze jochies van de straat moeten snel volwassen worden om te overleven. Hun verhaal is ook het verhaal van Mumbai. Hoe hier Bollywoodacteurs aanbeden worden en hoe in 2003 vele moslims en Hindoes hun leven verloren door gewelddadige rellen, het komt allemaal aan bod in deze film.
Jamal overleeft zijn roerige jeugd en belandt als kandidaat in het spelprogramma “Who wants to be a millionair”. Tegen alle verwachtingen in begint Jamal aan een zegereeks. Zelfs als de presentator ( Anil Kapoor)hem op het verkeerde been probeert te zetten geef Jamal het juiste antwoord. Hoe kan deze jongen die nog nooit een school van binnen heeft gezien, zoveel weten? Het begint verdacht te worden en wanneer de show onderbroken wordt, pakt de politie( Irrfan Khan) op voor ondervraging.
Haarfijn legt Jamal (Dev Patel) de politieagent uit hoe elke vraag die hem tijdens de show gesteld werd terug te koppelen is aan zijn eigen levensloop. Hoe hij zijn moeder is verloren en wanneer Latika ( Freida Pinto) zijn grote liefde in zijn leven kwam. Door haar neemt hij nu deel aan het programma. Het geld kan hem gestolen worden. Hij wil zijn meisje terug en de enige manier waarom hij kon bedenken hoe, is mee te doen aan haar favoriete programma.
Geweldig filmwerk en prachtige muziek maken Slumdog Millionair bijzonder. Het verhaal is sterk, maar het heerlijke gevoel wat je hebt als je wegloopt uit de bioscoopzaal is te danken aan Danny Boyle, A R Rahman en M.I.A.
Lees ook:Filmpje: Het lot van Slumdog Millionair
Lees ook:Danny Boyle wil meer met Mumbai
Lees ook:Slumdog veroverd de Oscars
Lees ook:Golden Globe voor Indiase componist
Lees ook:Slumdog blijft winnen
Namaste Devi,
Jammer dat je de laatste weken niet meer iedere dag een berichtje schrijft. Komt dat omdat je niet iedere dag over internet beschikt?
Het om de paar dagen een paar berichten achter elkaar plaatsen vind ik niet zo prettig.
Ik denk dat de meeste mensen wel iedere dag even een kijkje nemen.
Dank je voor je reactie Jeanne. Misschien dat drie berichtjes voor jou wat te veel zijn op een dag. Ik denk dat andere mensen het wel leuk vinden om wat meer te lezen over India. Hoe dan ook je kan natuurlijk altijd nog later de berichten terug lezen. Het hoefd niet allemaal in een keer!
Groetjes Devi
Namaste Devi, drie berichtjes per dag zijn niet te veel hoor! Ik lees ze graag. Misschien heb ik het niet goed uitgelegt!
Ik bedoelde dat heel veel mensen de routine hebben om iedere dag de blogs te lezen. En als er dan geen nieuw bericht op staat is dat jammer!