Categorie: "Live vanuit Mumbai"

Ik heb al vaak geschreven over de verschillende vormen van kinderarbeid die in dit land voorkomen. Officieel is het tewerkstellen van kinderen verboden. Toch wordt er veel gedoogd en vindt er jammer genoeg ook nog gedwongen kinderarbeid achter gesloten deuren plaats. Aan de kinderen op straat die je van alles proberen te verkopen raak je langzaam gewend, maar soms schrik ook ik nog van wat ik meemaakt. Deze week bijvoorbeeld werd ik door kennissen uitgenodigd voor een feestje  wegens het openen van een nieuw kantoor. Toen de deur open gedaan werd door een jong meisje van ongeveer 12 dacht ik eerst nog dat het een nichtje was die ook uitgenodigd was voor het etentje..

→

Je went eraan, zelf merk ik dat sommige eigenaardigheden me zelfs al niet eens meer opvallen. Als ik zo nu en dan een ‘nieuwe’ Mumbaiker  tegenkom en zijn of haar verhaal aanhoor snap ik het weer. Eigenlijk is India te maf voor woorden en te bizar om te beschrijven. Indiers zijn soms te gek om los te lopen, maar dat levert gelukkig bijzondere verhalen op. In deze nieuwe rubriek wil ik je laten delen in alle gekte die ik bijna dagelijks meemaak in deze stad. Mumbai Madness..zoals we hier ook wel zeggen. →

Ik ben geen fan van huisdieren hier in India. De insecten, reptielen en ander gespuis houden je wat mij betreft genoeg bezig. Daarnaast is het voor expats zoals ik totaal onzinnig om je te binden aan een dier voor langere tijd als je niet eens zeker weet hoe lang je zelf zult blijven. Dat gezegd hebbende moet ik bekennen dat ik sinds een paar weken zelf een huisdier heb. Het is geen insect of ander griezelig beest, maar een heuse knuffel kat genaamd Benji. →

Je kan het niet begrijpen totdat je er zelf bent geweest. Dat is de beste uitleg die ik kan geven als me gevraagd wordt hoe het leven in India is. Het valt niet uit te leggen. Als ik in Nederland ben hecht ik me aan mijn comfortabele badkamer met douche en bad. Ik hecht me aan mijn koelkast vol herkenbare producten waarvan ik weet dat ik ze kan eten zonder dat ik daar de volgende ochtend spijt van heb.. Eenmaal hier denk ik aan de ‘lege' straten in mijn dorp. Ik hecht me hier aan de straatverkopers met hun heerlijke eten. Het gemak van een riksja die je door de straten rijdt waar vers fruit en groente op elke hoek te krijgen is. De kleuren en geuren om me heen werken verslavend. Hoe verslavend valt niet uit te leggen, maar ik doe een poging. →

Vanochtend scheen de zon fel door mijn ramen heen alsof er gisteravond niks gebeurd was. Alleen de plassen langs de weg herinnerden nog aan het noodweer waarin ik gisteren terecht kwam. Terwijl ik in de bioscoop zat te genieten van vier dames uit New York kon ik het onweer boven het geluid van de film uithoren. Toen we buiten kwamen ging het nog even hard tekeer en er leek geen einde aan te komen. Wachten was geen optie, maar als echte Nederlandse ben ik gelukkig  niet bang voor een beetje regen. →

Een prachtige gouden gloed kleurde de avondluchten gisteravond. Een paar uur later brak de regen los, terwijl ik met een Nederlandse vriend een borrel aan het drinken was in mijn favoriete club. Alle obers begonnen als een gek rond te rennen om het meubilair te redden wat in het buitengedeelte van Zenzi staat. Het is zover, ik ga eindelijk mijn eerste monsoon mee maken.

→

Lachend kijk ik haar aan ‘wat zei je'. Mijn Indiase vriendin herhaalt wat ze een paar tellen geleden tegen mij zei en weer moet ik lachen. Dit heeft in Nederland nog nooit iemand tegen me gezegd, stiekem geniet ik van het moment. ‘ Eindelijk ben ik een keer langer dan jou' herhaalt ze. Het is zaterdagavond en ik draag voor de verandering slippers. Door de hakken die zij draagt is ze inderdaad net iets langer dan ik ben. Al zou ik het woord lang in referentie tot mezelf nooit  gebruiken, hier in India ben ik met mijn 1.63 niet klein. Voor iemand die uit een familie komt met de gemiddelde lengte van 1.95 is het best even leuk om te hoden dat ze als ‘lang' beschouwd wordt. →

Een metropool zoals Mumbai trekt dagelijks vele duizenden mensen aan. Gelukszoekers, zoals ik misschien, van binnen en buiten de stad. Iedereen wil hetzelfde, het maken in Bombay. Mijn taxichauffeur afgelopen zaterdag bijvoorbeeld zag een toekomst voor zichzelf als een action hero in een Bollywoodfilm toen hij vanuit noord India hierheen kwam. Nu bezit hij vier taxi's en verdient daar niet onaardig aan. In vergelijking met de meeste migranten doet hij het zeker niet slecht. Ik ben genoeg westerlingen tegen gekomen die na een paar maanden, een illusie en heel wat geld armer terug naar huis gingen.  →

De temperaturen beginnen flink op te lopen hier en daarom vertrekken de meeste expat's voor een korte break. Terug naar hun eigen land om even aan de hete maand mei te ontsnappen. Voor hun heerlijk, voor mij iets minder, omdat ik me nog niet de luxe kan veroorloven om heen en weer te vliegen. Het voelt alsof iedereen op vakantie gaat deze maand behalve ik.

→

De cocktail die ze in Vie Lounge serveren doet zijn naam eer aan. Na een paar van deze roze rakkers sta je inderdaad met een lichte kleur op de wangen te genieten van het uitzicht in een van Bombay's bekendste clubs. Niet alleen de drank in Mumbai bezorgt je een gezonde blos. In  deze stad val je van de ene verbazing in de andere. Sporters, acteurs en andere beroemdheden het loopt hier allemaal los op straat rond. Voor iemand die de meeste beroemdheden niet eens kent kan dat situaties opleveren die om te blozen zijn. →