Vanochtend scheen de zon fel door mijn ramen heen alsof er gisteravond niks gebeurd was. Alleen de plassen langs de weg herinnerden nog aan het noodweer waarin ik gisteren terecht kwam. Terwijl ik in de bioscoop zat te genieten van vier dames uit New York kon ik het onweer boven het geluid van de film uithoren. Toen we buiten kwamen ging het nog even hard tekeer en er leek geen einde aan te komen. Wachten was geen optie, maar als echte Nederlandse ben ik gelukkig niet bang voor een beetje regen.
De straten leken wel rivieren. Het was bizar om te zien hoe de golven regenwater tegen de auto's en muren aansloegen. De eerste riksja die ik nam begaf het na ongeveer twee kilometer al. Ik had het geluk dat er al vrij snel een lege riksja langs kwam die me oppikte. Het ging langzaam, van Juhu naar mijn eigen wijk Bandra kost normaal een half uurtje, ik heb er bijna twee uur over gedaan. Mijn riksja kon als een van de weinige het kniehoge water trotseren. Op het bankje achterin hervond ik nieuw respect voor de chauffeurs en ik heb mezelf beloofd voortaan iets liever te zijn tegen mijn riksja drivers.
Rond drie uur was kwam ik moe en verkleumd aan bij mijn huis. Wat een ervaring zeg! Het is heel apart om de kracht van de natuur zo dichtbij te zien. Wanneer je jezelf begint af te vragen of je riksja begint te drijven in plaatst van rijden maak je de echte monsoon mee en het seizoen is nog maar net begonnen. Wie weet wat me nog allemaal te wachten staat.
Lees ook:Roze gezichten tijdens Holi
Lees ook:Nergens zonder een riksja
Lees ook:Ruzie maken met riksja chauffeurs
Lees ook:Sorry, te laat!
Lees ook:Riksjastaking zorgt voor een vreemd soort rust op straat
das eens wat anders dan een flinke bui in Nederland
hoi
je ben echt dun geworden.dat is mooi