Ik knijp een oogje toe deze keer met mijn filmrecensie. Technisch gezien is deze film afkomstig uit Pakistan en hoort dus niet thuis op een blog over India. Echter omdat ik eerder al over de film schreef en 'Khuda Kay Liye' cultureel gezien van belang is in India, toch een recensie waard. Absoluut een recensie waar zou ik willen zeggen. Shoaib Mansoor laat zonder een kant te kiezen zien wat de Pakistaanse samenleving en Pakistanen in het buitenland de laatste jaren doormaken. In het begin worden situaties soms iets wat kort door de bocht gepresenteerd, maar dat wordt zeker later in het verhaal goed gemaakt. Misschien een film vol clichés, maar soms is juist de waarheid één groot cliché.
De twee muzikale broers Mansoor en Sarmad komen beiden uit een liberaal gezin in Pakistan. Hun levens verlopen echter compleet verschillend. Sarmad (Farwad Khan) wordt door de mooie woorden van een imam verleid tot deelname aan de jihad. Een van zijn meest geliefde bezigheden, het spelen van de gitaar, moet hij daarvoor opgeven. Sarmad veranderd door zijn zoektocht naar zijn geloof. Mansoor (Shaan) daarentegen blijft zijn eigen weg volgen en reist naar New York voor een muziek studie. Na 11 september verandert ook zijn wereld dramatisch. Als rijke Pakistaanse moslim wordt hij al snel op gespoord door de Amerikaanse geheime dienst. Zij zien in hem een gevaarlijk terrorist.
Beide broers nemen hun vrouwen mee in hun val. Sarmad stemt op aanraden van de imam toe in een gedwongen huwelijk met de Britse Mary. Haar Pakistaanse vader hoop zo zijn eigen eer te redden terwijl Mary( Iman Ali) een ander leven voor zich zag. Janie(Angela Williams), de Christelijke vrouw van Mansoor blijft vechten voor de vrijheid en onschuld van haar man. Het is vertederend om te zien hoe zij op hun huwelijksdag twee foto's maken. Één in westerse kleding en één in de traditionele Pakistaanse outfit voor de families thuis.
‘In God's name' laat zien dat er een andere kant is dan het beeld wat wij van terrorisme hebben door de media. Ik vond het heel prettig dat de regisseur alle kanten belicht en niet oordeelt. Er wordt echter wel een lijn getrokken tussen geloof en cultuur. Vooral aan het einde van de film ging er een lichtje bij mij branden. Ik kan het erg waarderen wanneer een film zo'n invloed op de kijker kan hebben.
Lees ook:India en Pakistan openen de culturele grens
Lees ook:Imran Khan’s ‘Kidnap’ flopt
Lees ook:Miss India speelt Pakistaanse president
Lees ook:13-jarig Pakistaan steekt de grens over voor zijn idool
Lees ook:Pakistan en Taliban vormen steeds grotere bedreiging India