Soms wil je het niet zien

Ik heb al vaak geschreven over de verschillende vormen van kinderarbeid die in dit land voorkomen. Officieel is het tewerkstellen van kinderen verboden. Toch wordt er veel gedoogd en vindt er jammer genoeg ook nog gedwongen kinderarbeid achter gesloten deuren plaats. Aan de kinderen op straat die je van alles proberen te verkopen raak je langzaam gewend, maar soms schrik ook ik nog van wat ik meemaakt. Deze week bijvoorbeeld werd ik door kennissen uitgenodigd voor een feestje  wegens het openen van een nieuw kantoor. Toen de deur open gedaan werd door een jong meisje van ongeveer 12 dacht ik eerst nog dat het een nichtje was die ook uitgenodigd was voor het etentje..

Maar nee, het was geen nichtje. Deze mensen hebben al een paar jaar twee kinderen in huis. Een jongen en een meisje van nog geen 15 jaar oud bedienden ons de hele avond. Terwijl ik het schrijf besef ik me dat het voor iemand die er niet bij was heel moeilijk te begrijpen is in wat voor situatie ik me bevond. Eerst snapte ik niet helemaal wat er aan de hand was. Ik denk dat ik zeker het eerste half uur heb gedacht dat de kinderen familie waren. In mijn familie is het heel gewoon dat we als neefjes en nichtje meehelpen de tafel te dekken en afruimen bij een familie etentje. Na een tijdje werd het me echter duidelijk dat de kinderen zelf niet mee aten en ze als echte bedienden netjes in de keuken bleven. Daar zit je dan..met al je overtuigingen over een betere wereld terwijl je bediend wordt door een kind.

Op uitnodiging van mijn huisgenootje was ik mee. Om haar niet voor het hoofd te stoten besloot ik niet meteen van het slechtste uit te gaan, maar eerst eens rustig navraag te doen bij de gastheer. Hij legde me uit dat de kinderen afkomstig waren uit een dorpje en dat zijn zus ze in huis genomen had. Overdag worden ze onderwezen door haar en daarnaast werken ze in de huishouding waarvoor ze geld verdienden wat ze terug sturen naar hun dorp. Even was ik gerustgesteld, ze werden tenminste onderwezen. Maar toen ik thuis kwam ‘s avonds bleef het knagen. Ik heb mij gewoon een avond lang laten bedienen door kinderen! Kinderen die gewoon om 10 op bed hadden moeten liggen en die ondanks dat ze wel onderwezen worden nooit hadden moeten werken op die leeftijd.  Dit laat ik me niet nog een keer gebeuren..volgende keer sta ik op en loop ik weg. Ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik dat deze avond al niet gedaan heb. Het is gek hoe je vaak dingen wil goed praten in je hoofd om ze verdraaglijker te maken.

Lees ook:Uitreiking Franse award uitgesteld voor Ash
Lees ook:Daten ze of daten ze niet?
Lees ook:Bijzondere operatie in Bangalore
Lees ook:Geen afscheidsfeestje, maar wel gedag zeggen
Lees ook:Zuid Aziaten maken vier keer meer kans op suikerziekte

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Naam

Website

Het kan vijf minuten duren voordat nieuwe reacties zichtbaar zijn.