Volgens de World Refugee Survey bood India in 2007 onderdak aan 4.35.900 vluchtelingen. Waarschijnlijk de bekendste van dit ongelofelijke aantal is de geestelijk leider van de Boeddhisten in Tibet, de Dalai Lama. De term vluchteling is echter nooit officieel vastgelegd in de Indiase wetgeving. Nu is het zo dat elke buitenlander die geen inwoner is van India als vluchteling kan worden beschouwd. Praktisch gezien geeft dat de Indiase regering de kans elke buitenlander zonder pardon het land uit te zetten. Of je asielverzoek wordt toegestaan is afhankelijk van de politieke relaties die India met je thuisland onderhoudt. Het is dus puur een politiek besluit zonder rechterlijke invloed. In 1997 is een eerste versie van een wetsvoorstel ingediend, maar tot op heden blijft de term vluchteling een ondefinieerbaar begrip in India.
Het ontbreken van een duidelijke wetgeving rondom vluchtelingen zet India op een internationaal niveau in een slecht daglicht. Daarbij komt dat het India nooit de internationale overeenkomst voor vluchtelingen van de VN heeft ondertekend. Het werk van de UNHCR ( de VN afdeling die zich bezig houdt met vluchtelingenwerk) wordt door het ontbreken van die handtekening niet erkend door India. Terwijl het land wel lid is van de VN.
Het ministerie van buitenlandse zaken staat niet te springen om duidelijke richtlijnen op dit punt. Sterker nog het ministerie ziet veel liever dat de huidige situatie in stand wordt gehouden. Zodra er een wet ingesteld wordt die asielzoekers rechten geeft kunnen ze een proces aanspannen voor het gerechtshof. Iets wat in India jaren kan duren en voor de regering dus veel overlast met zich meebrengt.
De vrees voor politieke consequenties is een andere reden voor de regering om geen vaart te zetten achter de wetgeving. India wil geen landen voor het hoofd stoten door openlijk te bevestigen dat het land geen veilig onderdak kan bieden aan eigen inwoners. In het geval van schrijfster Taslima Nasreen bijvoorbeeld, zou het de banden met buurland Bangladesh schade toebrengen, aldus het ministerie.
Voor journalisten en andere personen die de neiging hebben kritisch te kijken naar de Indiase samenleving blijft het dus oppassen. Voor je het weet kan je een nieuw visum wel vergeten, want zo gaat dat in de grootste democratie ter wereld.
Lees ook:Axe’s chocolademannetje te opwindend voor India
Lees ook:Het volk moet het doen
Lees ook:Er valt niet te onderhandelen met Pakistaanse regering
Lees ook:Ergens ligt de grens voor tijdschrijften in India
Lees ook:Aanslagen buiten Pakistan beraamd volgens nieuw rapport