Hoe ver liggen de grenzen van de creativiteit? Is het bijvoorbeeld geoorloofd om mensen die ver onder de armoedegrens leven te laten poseren met handtassen die meer kosten dan zij ooit in hun hele leven zullen verdienen? Voque India deed het voor hun augustus uitgave en kreeg vervolgens een lading kritiek over zich heen. ‘Fashion is no longer a rich man's privilege. Anyone can carry it off and make it look beautiful' volgens de schrijfster van het stuk. Alsof schoonheid met rijkdom te maken heeft. De mensen in deze foto's zijn prachtig, maar je kunt je afvragen of het nodig is het contrast tussen arm en rijk op deze manier uit te buiten.
De Voque shoot levert in ieder geval een interessante discussie op. Is het vervelend om met je neus op de feiten te worden gedrukt of is het gewoon onethisch om mensen voor dit soort gewin te gebruiken. Is dit soort fotografie nou werkelijk zo anders dan we al gewend zijn? Ik vind het bijvoorbeeld net zo moeilijk om te zien hoe sommige toeristen hier op hun tocht naar de mooiste plaatjes ongegeneerd hun camera voor de neus van een straatbewoner zetten. Mensen willen het ‘karakterestieke' Indiase beeld immers aan het thuisfront laten zien.
Ik betwijfel het, maar als de modellen een vergoeding voor hun werk hebben gekregen heb ik er niet eens zo heel veel problemen mee. Mensen op straat zijn vaak heel tevreden met wat ze hebben. De meesten zullen niet eens weten wat een Prada tas is, laat staan dat ze er naar verlangen. De kleding in deze reclame past prachtig bij deze mensen. In plaats van luxe modellen ergens neer te zetten waar ze totaal niet horen, laten deze foto's zien dan mensen zonder geld net zo mooi zijn. Van uitbuiten is naar mijn idee pas sprake als Voque op deze manier geld heeft proberen te besparen voor een goedkope shoot.
Lees ook:Mumbai in beeld: in de steigers
Lees ook:Ik zie ze vliegen in Mumbai
Lees ook:Fake it, met deze tips
Lees ook:Anamika Khanna sluit Mumbai Fashion Week af
Lees ook:Poll: hoe denk jij over India?